Het openbaar vervoer vormt naast de fietser en de voetganger een belangrijk element binnen een duurzame modale split, zeker op verplaatsingen op middellange afstand (tussen 3 en 25 km). Met name rond de centrumsteden spelen hoogwaardige, radiale openbaar vervoercorridors een cruciale rol om de steden op duurzame wijze bereikbaar te houden. Naast de kwaliteit van het aanbod (frequentie en amplitude) zijn doorstroming en betrouwbaarheid belangrijke succesfactoren voor tram en bus.
In deze studieopdracht streven AWV en De Lijn naar een optimalisatie van de doorstroming van de openbaar vervoersas op de N9 tussen Lievegem en Gent.
De analysefase omvat een ruimtelijke analyse waarin onder andere onderzocht wordt hoe de ruimte van deze verouderde steenweg nuttiger kan besteed worden. Daarnaast wordt een uitgebreide verkeerskundige analyse uitgevoerd. Met ritanalyses, verkeerstellingen en het evalueren van wachtrijlengtes aan de kruispunten wordt een knelpuntenoverzicht opgemaakt. Vanuit de knelpunten stellen we verschillende oplossingsrichtingen voor. Dit gaat van strategische beslissingen tot seconden aanpassen in een lichtenregeling als infrastructurele maatregelen.
Door de oplossingsrichtingen met een uitgebreide stuurgroep te bespreken, wordt een gedragen voorkeursoplossing gevonden. Deze leent zich tot een verdere toepassing op het terrein om zeker voor de buslijnen, maar ook voor andere weggebruikers de doorstroming en het comfort te verhogen.